توضیحات
در بخش ابتدایی از رمان پتریکور می خوانیم… ریموت را زده و سوار میشوم و آهسته در را می بندم. بر خلاف من فرناز جوری در را می کوبد که انگار با در بخت برگشته پدرکشتگی دارد. نگاه سرزنش گرم را به فرناز می دوزم که بی خیال میخندد….ببخشید … از دستم در رفت جون تو….نمیدونم چرا این یه قلم همیشه از دستت در میره… عرق روی پیشانی اش را پاک می کند و غر میزند…..
نام این اثر: رمان پتریکور
نگارنده: زهرا فضلی
سبک: عاشقانه
قسمتی از رمان پتریکور
خانه را هاله ای از رنگ های نارنجی در بر می گیرد… ریموت را روی مبل پرت میکنم…نگاهی به خانه ی بزرگ و در اندشت می اندازم…خانه ای که باید تنهاییهایم را در آن گذرانده و فریادهایم را در آن خفه کنم… وارد آشپزخانه شده و بعد از روشن کردن قهوه ساز به سمت اتاق خواب میروم…
پنج پله ی منتهی به اتاق خواب را بالا می روم و وارد اتاق میشوم. تمام لباسهایم را در میآورد و پیراهن دوبنده ی کوتاهم را می پوشم. موهایم را باز میکند و با دستانم تکانی به آنها می دهد. کف سرم خنک میشود و احساس راحتی میکند. چقدر دوست دارم به سالن ریما جان بروم و موهایم را به دستان توانمندش بسپارم تا کوتاه کوتاهشان کند و مرا را از پروسه ی طولانی مراقبت از موهایم رها…
حیف که او نمیگذارد و بارها تاکید کرده که نباید موهایم را کوتاه کنم. قهوه ام را برمیدارم و روی کاناپه ی مقابل تلویزیون می نشینم و بدون اینکه آن را روشن کنم، به صفحه اش خیره میشوم… کمی از قهوه ام می نوشم و تلخی اش را با جان و دل پذیرا می شوم…
