توضیحات
دانلود کتاب بدن فراموش نمی‌کند pdf اثر بسل ون در کولک بدون سانسور
نام کتاب: بدن فراموش نمی‌کند
نام نویسنده: بسل ون در کولک
ژانر اصلی رمان: روانشناسی
زبان رمان: فارسی
سال انتشار: فروردین 1404
تعداد صفحات : 1142
معرفی کتاب بدن فراموش نمی‌کند
کتاب «بدن فراموش نمی‌کند» اثری شاخص در زمینه‌ی روانشناسی است که با تمرکز بر آسیب‌های روانی و تروما، راهکارهایی برای بهبود سلامت روان ارائه می‌دهد. بسل ون در کولک، نویسنده‌ی این کتاب پرفروش نیویورک تایمز، با تکیه بر سال‌ها تجربه‌ی درمان بیماران، تلاش می‌کند به افراد آسیب‌دیده کمک کند تا از بند تروما رها شوند و بار دیگر به جریان طبیعی زندگی بازگردند.
خلاصه کتاب بدن فراموش نمی‌کند
با وجود این محیط اجتماعی نیز نقش شایان توجهی در رفتار و بیولوژی دارد میمونهای ماده مضطرب و نگران خیلی با دیگران بازی نمیکنند و به همین خاطر هنگام زایمان فاقد پشتیبانی اجتماعی هستند و خطر بی توجهی به بچه های اول و سوء استفاده از آنها در این میمونها زیاد است. اما وقتی این میمون های ماده به گروه اجتماعی ثابتی تعلق داشته باشند اغلب به اعضای تلاشگری تبدیل میشوند که به دقت از بچه هایشان مراقبت می کنند. تحت موقعیتی خاص مادران مضطرب میتوانند مراقبت مورد نیاز بیشتری را فراهم آورند از سوی دیگر مادران پرخاشگر هیچ گونه مزیت اجتماعی را فراهم نمیکنند با فرزندانشان سختگیرانه رفتار میکنند و کتک زدن لگدزدن و گازگرفتن در میانشان بیشتر دیده میشود.
اگر بچه ها جان سالم به در ببرند مادران معمولاً نمیگذارند با بقیه میمونها دوست شوند. در دنیای واقعی نمیتوان گفت رفتار پرخاشگرانه یا مضطرب افراد نتیجه ژن های والدین است یا پرورش یافتن به دست مادری آزارگر یا هر دو اما در آزمایشگاه میتوان میمون های تازه به دنیا آمده ای را که ژن های آسیب پذیری دارند از مادران بیولوژیکی شان جدا کرد و به دست مادران دلسوز سپرد یا در محوطه بازی با سایر میمونها بزرگ کرد. میمون های کوچکی که از مادرانشان جدا شده و فقط با همسالانشان بزرگ شده اند، سخت دل بسته آنها می.شوند به شدت به یکدیگر میچسبند و به قدر کافی از هم جدا نمیشوند تا درگیر کندوکاو و بازی های سالم شوند بازی اندک فاقد آن پیچیدگی و تخیلی است
که نوعاً در میمون های عادی دیده می شود چنین میمون هایی رفته رفته مضطرب بار میآیند در موقعیت های جدید ترسو هستند و کنجکاوی نمی کنند. میمون های بزرگ شده در میان همسالان صرف نظر از تمایل ژنتیکی شان به استرس های ناچیز بیش از حد واکنش نشان میدهند سطح کورتیزول این میمون ها در واکنش به صداهای بلند در مقایسه با میمونهایی که به دست مادرانشان بزرگ شدهاند افزایش بیشتری دارد. سوخت و ساز سروتونین آنها حتی از میمون هایی هم که به لحاظ ژنتیکی میل به پرخاشگری دارند؛ اما توسط مادرانشان بزرگ شدهاند از این هم غیر عادی تر است. بدین ترتیب میتوان چنین نتیجه گرفت که دست کم در میمون ها تأثیر تجربیات اولیه بر بیولوژی حداقل کمتر از وراثت نیست.
دو نسخه از ژن سروتونینی (موسوم) به آللهای کوتاه و بلند انتقال دهنده سروتونین بین میمون ها و انسان ها مشترکاند آلل کوتاه در انسان ها با تکانشگری پرخاشگری هیجان خواهی، اقدام به خودکشی و افسردگی حاد همراه است سوامی نشان داد که حداقل در میمونها محیط در نحوه اثرگذاری این ژن ها بر رفتار نقش دارد. میمون هایی با آلل کوتاه که توسط مادرانی لایق بزرگ شدند رفتارشان عادی بود و هیچ کمبودی در سوخت و ساز سروتونینشان دیده نمیشد آنهایی که با همتایانشان بزرگ شده بودند میمون های خطرپذیر و پرخاشجویی بار آمدند به همین شکل الک روی پژوهشگر نیوزلندی نیز پی برد که میزان افسردگی در افراد دارای آلل کوتاه بیشتر از نرخ افسردگی آنهایی است که نسخه آلل بلند داشتند.
