توضیحات
خواهرش نه مردگریز بود و نه گوشه گیر، شاید تنها دلیلش این بود که در زمان خیانت و رفتار ناشایست بهراد با منا، کودک شیرخواره ای بیش نبود اما باران که این چنین درونگرا و فرار ی از جنس مذکر می نمود. شاهد رفتار پدر بود و خاطرات تلخ آن دوران را محال بود که از یاد ببرد… و این گوشه ای از داستان عاشقانه رمان منادی دل بود که در ادامه با هم می خوانیم…
اسم رمان: رمان منادی دل
نویسنده این اثر: ساجده سوزنچی
ژانر رمان: عاشقانه
گوشه ای از داستان رمان منادی دل
باران دیگر عاشقانه نبود، لطافتش را از دست داده و به جله ای بی رحم تبدیل شده بود. این باران سیل آسا درست همان بارانی بود که عجیب شباهت داشت به باران. باران شکسته دل بیچاره ای که چشمانش همچون شر شر باران، پر از صدا بود! صدای هق هقش ترسناک و همانند غرش آسمان شب می نمود.
باران شلاق به دست گرفته و همه را به باد کتک گرفته بود. باران بی وقفه می دوید و بی آنکه در تقلید از دیگران به فکر پناهگاهی باشد، فکرش را ساماندهی می کرد! عجیب بود که در آن شرایط موفق هم بود. افکار افسار گسیخته اش را از هر طرف مغزش جمع می کرد و همه را کنار هم متمرکز می ساخت. آنها اما در همان حالت نشسته، بالا و پایین می پریدند و چون اسپند روی آتش می سوختند!
قلب باران که کارش از سوختن گذشته بود، انگار دیگر نمی کوبید. فقط منتظر ایستاده بود که ببیند باران با یاری مغزش چه خواهد کرد؟! از سر و رویش آب می چکید همانند مثال موش آب کشیده! روسری حریر گلدار بر سرش چسبیده و موهای زاغ مشکی اش حلقه خورده روی پیشانی بلندش ریخته بودند.
