توضیحات
سرمه در رمان فریادهای خاموش شده من، زنی افسرده و تنها در قفس زندگیش سالهاست که از کیومرث همسر خشن و مستبدش به ناحق زجر و شکنجه می بیند. تا اینکه خورشیدی بنام محمدرضا از پس این تاریکیهای زندگی بیرون می آید و به او کمک میکند تا نجات یابد.
اسم رمان: رمان فریادهای خاموش شده من
نویسنده این اثر: محیا نگهبان
ژانر رمان: عاشقانه، خشن
گوشه ای از داستان رمان فریادهای خاموش شده من
آخرین بشقاب را داخل آب چکان می گذارم و شیر آب را می بندم. از صبح که آفتاب در شهر ریشه دوانده، در این خانه مشغول جان کندن هستم تاکنون که شب، سیاهیش را بر خورشید غالب کرده. ساغد دستم را بی حواس روی پیشانی ام می کشم و عرق نشسته ی رویش را پاک می کنم.
دست هایم را دو طرف سینک می گذارم و چند نفس عمیق می کشم که صدای ساناز می آید.
– مامانی؟
سر به سمتش می چرخانم. با آن پیراهن صورتی اش آنقدر زیبا شده که می خواهم بغل بگیرمش و بچلانمش. اما زخم ها و کبودی های روی تنم، چون سیم خاردار می مانند، نه که به خاط دردشان باشد ها نه، بخاطر اینکه نمی خواهم او متوجه زخم های تنم شود. بگذار فکر کند تنم از پولاد است.
لبخند تصنعی می زنم و سعی می کنم نقاب خوب بودن حالم را روی صورتم بگذارم.
– جانم؟ دیر وقته ها نمی خوای بخوابی؟
انگشت های کوچکش را دور لباسش می پیچد و مشت می کند. سر جایش عقب و جلو می رود انگار که بخواهد یک چیزی بگوید و دودل باشد.
