حروف الفبای فارسی به ترتیب با تلفظ صدا (32 حرف)

الفبای فارسی مجموعه‌ای از حروف است که برای نوشتن زبان فارسی استفاده می‌شود. این الفبا، مشتق شده از الفبای عربی، شامل 32 حرف است که چهار حرف اضافی (پ، چ، ژ، گ) برای پوشش صداهای خاص فارسی دارد. در اینجا برخی از ویژگی‌های کلیدی الفبای فارسی آورده شده است:

حروف الفبا فارسی

👈 حروف صدادار و بی‌صدا: مانند بسیاری از زبان‌ها، الفبای فارسی شامل حروف صدادار (مانند ‘ا’، ‘و’، و ‘ی’) و حروف بی‌صدا (مانند ‘ب’، ‘د’، ‘س’) است.

👈 تفاوت‌ها با الفبای عربی: در حالی که الفبای فارسی بر اساس الفبای عربی است، چهار حرف به آن اضافه شده است تا صداهای خاص زبان فارسی را پوشش دهد: پ [p]، چ [tʃ]، ژ [ʒ]، و گ [g].

👈 نویسه‌های متصل و غیرمتصل: حروف فارسی می‌توانند به صورت متصل یا غیرمتصل نوشته شوند. این حالت نوشتاری تأثیری در تلفظ ندارد اما در شکل ظاهری کلمات تأثیر می‌گذارد.

👈 اعراب و نشانه‌های تلفظ: مانند الفبای عربی، الفبای فارسی نیز می‌تواند شامل اعراب یا نشانه‌های تلفظ باشد که روی حروف قرار می‌گیرند تا نحوه خواندن آنها را مشخص کنند، اما در نوشتار رسمی معمولاً حذف می‌شوند.

👈 تأکید بر زیبایی خط: خط فارسی به دلیل زیبایی و ظرافتش شناخته شده است و در هنر خوشنویسی فارسی به اوج خود می‌رسد.

این‌ها تنها چند نکته در مورد الفبای فارسی هستند و این زبان دارای ویژگی‌های بسیار و منحصر به فرد دیگری نیز می‌باشد. این الفبا در طول تاریخ تحولات بسیاری داشته و همچنان یکی از اجزای مهم فرهنگ و ادبیات فارسی است.

همچنین، در اینجا حروف الفبای فارسی به ترتیب همراه با تلفظ صدا آن‌ها ارائه شده‌اند، که در سال اول ابتدایی دوران تحصیلی در ایران ارائه می شود:

1. ا [alef] – مانند “ا” در “آب”
2. ب [be] – مانند “ب” در “باد”
3. پ [pe] – مانند “پ” در “پدر”
4. ت [te] – مانند “ت” در “تابستان”

5. ث [se] – مانند “ث” در “ثروت”
6. ج [jim] – مانند “ج” در “جمع”
7. چ [che] – مانند “چ” در “چای”
8. ح [he] – مانند “ح” در “حال”

9. خ [khe] – مانند “خ” در “خوب”
10. د [dal] – مانند “د” در “دست”
11. ذ [zal] – مانند “ذ” در “ذهن”
12. ر [re] – مانند “ر” در “روز”

13. ز [ze] – مانند “ز” در “زندگی”
14. ژ [zhe] – مانند “ژ” در “ژاکت”
15. س [sin] – مانند “س” در “ساعت”
16. ش [shin] – مانند “ش” در “شب”

17. ص [sad] – مانند “ص” در “صبر”
18. ض [zad] – مانند “ض” در “ضمیر”
19. ط [ta] – مانند “ط” در “طبیعت”
20. ظ [za] – مانند “ظ” در “ظرف”

21. ع [ain] – مانند “ع” در “عشق”
22. غ [ghain] – مانند “غ” در “غریب”
23. ف [fe] – مانند “ف” در “فکر”
24. ق [qaf] – مانند “ق” در “قلم”

25. ک [kaf] – مانند “ک” در “کتاب”
26. گ [gaf] – مانند “گ” در “گل”
27. ل [lam] – مانند “ل” در “لب”
28. م [mim] – مانند “م” در “ماه”

29. ن [nun] – مانند “ن” در “نور”
30. و [vav] – مانند “و” در “وقت”
31. ه [he] – مانند “ه” در “هوا”
32. ی [ye] – مانند “ی” در “یخ”

این حروف پایه‌ای هستند که برای نوشتن کلمات در زبان فارسی استفاده می‌شوند. این تلفظ‌ها ممکن است بسته به لهجه‌ها و گویش‌های مختلف کمی متفاوت باشند، اما تلفظ استاندارد آن‌ها به این صورت است.