توضیحات
در بخشی از رمان تنهایی مرگ ندارد می خوانیم… بالاخره زیرِذره بین نگاه های سنگینشان، آخرین امضاها ثبت شد. نگاه دست و دلبازانه ی کاشف و آن پوزخند مزخرف روی لبهایش، همراه با رجزخوانی های تو خالی اش زیر گوش مشکاتی، توجه همه ی کارمندان را به سمتم جلب کرده! با تمسخری که در تمام حرکاتش موج میزند، گوشه ی لبش بالا می رود و روان نویس گران قیمتش را درون جیبش قرار می دهد…
اسم رمان: رمان تنهایی مرگ ندارد
نویسنده این اثر: مهشاد خواجویی
ژانر رمان: عاشقانه
گوشه ای از داستان رمان تنهایی مرگ ندارد
صندلی را عقب میرانم و به سمت آبدارخانه یمان قدم تند میکنم. نه اینکه فرار کرده باشم، نه! فقط به سبک با پنبه سر بریدن، در واقع ختم ماجرا را اعلام کرده بودم. من دنبال جنگ نبودم، گرچه همه ی عمرم جنگیده بودم؛ اما نمی توانستم بی تفاوت باشم نسبت به رفتارهای خودخواهانه و قلدرانه.
با آمدن آبدارچی، لیوان مخصوصم را از چای دم کشیده ی همیشگی پر میکنم و به سمت میزم میروم. نرفته است! می خواهد شویی که از صبح در حال اجراست را کامل کند و برود. کاشف در حال چاپلوسی کردن برای او هم نمیتواند مانع حال خوشم بشود.
صورت مسئله که تغییری نکرده بود؛ حرف آن کسی که بر کرسی نشست، مشخص بود. با ماندنش فقط در حال تحقیر کردن خودش بود. لرزش گوشی ام و به یاد آوردن اویی که محاسبه های زمانی اش رد خور ندارد و همینطور با دیدن پیامش که بر روی صفحه خودنمایی می کند؛ سرمستتر از دقیقه های قبل، لبخند فاتحی که از عمد با دندان گرفتن لبم مانع حضورش میشدم، گسترش می یابد.
